Η σύνοδος κορυφής της Κων/λης

Η σύνοδος κορυφής της Κων/λης. Αμετάβλητη η στάση της Άγκυρας. Κατευναστική η πολιτική της τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης.

Από τον Χ.Θ.Μ.

Μέλος του Δ.Σ. της Κ.Ι.Δ.: ΠΡΑΤΤΩ

_________________________

Παρά το γεγονός ότι το ενδιαφέρον του Ελληνικού λαού, είναι, πρωτίστως, στραμμένο γύρω από την πρωτόγνωρη για χώρα της Ε. Ένωσης οικονομική κρίση, δεν παύει να παρακολουθεί με προσοχή την διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής από την τρικομματική κυβέρνηση υπό την πρωθυπουργία του Αντώνη Σαμαρά. Ο έλληνας πολίτης που από ιστορική πείρα γνωρίζει ότι τα σφάλματα στην εξωτερική πολιτική πληρώνονται πολύ ακριβά (Μικρασιατική καταστροφή, Κυπριακό κ.α.) παρακολουθεί με προσοχή την πορεία των σχέσεων με τις γειτονικές χώρες και ιδιαίτερα με την Τουρκία, η οποία από δεκαετίες τηρεί μια επιθετική στάση σε βάρος της Ελλάδας. Προ ημερών συνήλθε στην Κων/λη (4 – 5 Μαρτίου) το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας διαδικασία που την ξεκίνησε το δίδυμο Γ. Παπανδρέου – Δ. Δρούτσα τον Μάιο 2010.

Οι εργασίες του Συμβουλίου κατέληξαν με την υπογραφή είκοσι τεσσάρων διμερών Συμφωνιών, Πρωτοκόλλων Συνεργασίας, Κοινών Διακηρύξεων κ.α. που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων που δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερα προβλήματα στην προώθησή τους ή όπως λέγεται στην διπλωματική γλώσσα «χαμηλής πολιτικής». Τα θέματα ουσίας φαίνεται να τα χειρίσθηκαν προσωπικά οι δύο Πρωθυπουργοί σε μια tête à tête συνάντηση χωρίς τη παρουσία των καθ’ ύλην Υπουργών Εξωτερικών κ.κ. Δ. Αβραμόπουλο και Α. Ντοβούτογλου. Τα περισσότερα από τα κείμενα που υπογράφτηκαν, καταγράφονται στο κοινό Ανακοινωθέν γενικόλογα και απαιτούν προσεχτική ανάγνωση.

Εκπλήσσει ότι στο τομέα της Παράνομης Μετανάστευσης και Επανεισδοχής για την οποία η Τουρκία κατηγορείται και σε επίπεδα Ε.Ένωσης για ελλειμματική συμπεριφορά, καμία νύξη δεν γίνεται αν η Άγκυρα δεσμεύεται για ενεργότερη και ουσιαστικότερη συνεργασία. Εκπλήσσει, επίσης, το γεγονός ότι η Ελληνική πλευρά, ακολουθώντας πιστά τη πολιτική που χάραξε ο κ. Σημίτης, υπερθεματίζει υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. «σύμφωνα με τους κανόνες και τις αρχές της Ε.Ε»! Αποφεύγεται κάθε αναφορά στη στάση της Άγκυρας έναντι της Κύπρου, την οποία η Τουρκία συνεχίζει να αγνοεί επιδεικτικά παρά το γεγονός ότι η Κύπρος είναι ένα πλήρες και ισότιμο μέλος της Ένωσης. Πεισματικά δε δεν επιτρέπει Κυπριακά πλοία και αεροσκάφη να προσεγγίζουν τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια. Σε αντίθεση η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Angela Merkel πολύ πρόσφατα και από τουρκικού εδάφους δεν δίστασε να εκφράσει τις επιφυλάξεις της για πλήρη ένταξη της Τουρκίας, μιλώντας για μια Ειδική Σχέση. Η Αθήνα εμφανίζεται, επίσης, πρόθυμη να υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Κων/λης να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2020 και να παράσχει την κατάλληλη τεχνογνωσία. Ευτυχώς που ο έλληνας Υπουργός Πολιτισμού/Αθλητισμού δεν υιοθέτησε τις γνωστές δηλώσεις του κ. R. Erdogan ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν στην Τουρκία!....

Τα μείζονα πολιτικά θέματα όπως εκείνα των συνεχών τουρκικών προκλήσεων και απειλών, τις παραβιάσεις του εναερίου και θαλάσσιου χώρου κ.α. αποσιωπούνται και δεν γίνεται καμιά αναφορά αν τα κρίσιμα αυτά θέματα εθίγησαν κατά την συνάντηση των δύο πρωθυπουργών. Για το δε θέμα της κήρυξης και οριοθέτησης της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), το πληροφορήθηκε ο Ελληνικός λαός από τη Σιβυλλική φράση του Τούρκου Πρωθυπουργού «ΚΑΖΑΝ – ΚΑΖΑΝ» που θα μπορούσε να παραφρασθεί – όπως το εννοεί η Άγκυρα – σε «Χαντζάρ – Χαντζάρ».

Κανένα σοβαρό πολιτικό θέμα ή κίνημα και εχέφρων πολίτης θα ήταν αντίθετοι στην ανάπτυξη καλών σχέσεων με τις γειτονικές χώρες και με την Τουρκία και τον λαό της με τους οποίους μας συνδέουν εκτός της γεωγραφίας και άλλα κοινά χαρακτηριστικά του καθημερινού βίου. Οι καλές σχέσεις όμως δεν μπορεί να θεμελιώνονται επάνω στη βία και τις απειλές όπως από δεκαετίες επιχειρεί η Άγκυρα. Οποιαδήποτε δε διαφορά πρέπει να αναζητάει τη λύση της στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου  και νομιμότητας, στοιχεία τα οποία η Άγκυρα επιδεικτικά περιφρονεί. Και αυτή η συνάντηση κορυφής δεν έδωσε κάποια δείγματα μεταστροφής πέραν των γνωστών τυπικών διπλωματικών φιλοφρονήσεων. Το ερώτημά μας που τίθεται είναι αν, με αυτό το κλίμα οι συναντήσεις κορυφής ωφελούν και ποιος τελικά ωφελείται. Η τουρκική πλευρά θα πρέπει να αισθάνεται ευτυχής αφού η Τουρκία εμφανίζεται διεθνώς ότι συνεργάζεται ειρηνικά με την γειτονική και αντίπαλο Ελλάδα χωρίς η πρώτη να κάνει τις παραμικρές παραχωρήσεις και χωρίς να παύει να απειλεί και να προκαλεί. Αλλά και τρίτες μεγάλες δυνάμεις που παροτρύνουν και πιέζουν την Ελλάδα σε μια είδος πακέτου συνεργασία με την Τουρκία, θα είναι ευχαριστημένοι αφοί, ανέξοδα, προωθούν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα μέσω της συνεργασίας των δύο χωρών που μπορεί να τους εξασφαλίσει στο μέλλον ένα σίγουρο καλό μερίδιο στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαιακό και Ανατολικό μεσογειακό χώρο. Και η Ελλάδα; Πολύ πιθανό ο Έλληνας Πρωθυπουργός να θεωρεί όφελος  ότι εξασφαλίζει μια περίοδο ηρεμίας στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών που την έχουμε ανάγκη στα χρόνια κρίσεως που διανύει η χώρα. Με ποιο όμως τίμημα; Εκείνον της ανοχής και του συμβιβασμού;