Το παιχνίδι του κοινωνικού κανιβαλισμού

Ευαγγελία Γ. Αμπάζη

Γεννηθήκαμε σε μια υπέροχη χώρα την Ελλάδα. Στην Ελλάδα, λοιπόν έχουμε βρωμιάρηδες επαγγελματίες οδηγούς (ταξιτζήδες- φορτηγατζήδες κλπ), λαμόγια ελεύθερους επαγγελματίες (επιχειρηματίες, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, λογιστές κλπ) ακαμάτηδες αγρότες που ζουν από τις επιχορηγήσεις, βολεμένους και τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους..

 Ευτυχώς βέβαια για όλους εμάς τους βρωμιάρηδες, τα λαμόγια, τους ακαμάτηδες, τους βολεμένους και τους τεμπέληδες (δηλαδή τους πολίτες αυτής της χώρας) υπάρχουν αξιόλογοι και έντιμοι πολιτικοί που προσπαθούν να μας σώσουν. Που προσπαθούν να ξορκίσουν το «κακό» που προκαλεί η μια ομάδα στην άλλη και όλες αυτές μαζί στο υπέροχο αυτό κράτος! Που συμβουλεύονται αδιάφθορους και καλοπροαίρετους  Ευρωπαίους  που θα φέρουν την χώρα μας στον σωστό δρόμο και θα μας φέρουν επιτέλους την πολυπόθητη ανάπτυξη.

 Σημαντικό και σπουδαίο ρόλο στην προσπάθεια της διάσωσης μας, παίζουν οι ευσυνείδητοι και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ που μας ενημερώνουν για τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά της κάθε ομάδας και φροντίζουν έτσι ώστε να αφυπνίζονται οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες για να στρέφονται ενάντια στην εκάστοτε ομάδα που δημιουργεί το πρόβλημα.

Βέβαια υπήρξαμε (προ κρίσης) ευτυχισμένοι καταναλωτές και νομοταγείς πολίτες που εξυπηρετούσαμε τα συμφέροντα των λίγων αλλά καλών και φιλάνθρωπων οικογενειών της χώρας μας και κανένας ποτέ δεν είχε εκφράσει την παραμικρή αμφιβολία για την ποιότητα μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ζούσαμε αρμονικά και όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι.

Υστέρα ήρθε η κρίση σαν διαρρηκτής από το παράθυρο και μας νάρκωσε... και αν δεν ξυπνήσουμε σύντομα θα μας εξοντώσει.

Στην Ελλάδα, στην Χώρα που γέννησε τον Πολιτισμό και την Δημοκρατία και μεταλαμπάδευσε την παιδεία και την γνώση σε όλον τον κόσμο θα περίμενε κανείς, ότι μια τόσο οξεία και βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση θα έβγαζε τους πολίτες από το λήθαργο του εγωκεντρισμού και θα δημιουργούσε μια νέα κοινωνική συνείδηση ικανή να μετουσιωθεί σε συλλογικότητα. Αντ’ αυτού στρέφονται όλοι εναντίον όλων ακολουθώντας εν τέλει μια εθνική αυτοκαταστροφική σπείρα.

 Η λογική του "διαίρει και βασίλευε" διαλύει την όποια κοινωνική ειρήνη, φέρνει σε ακραία αντιπαράθεση τις κοινωνικές ομάδες μεταξύ τους και οδηγεί τους μεν να κατηγορούν τους δε για την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, ενώ ο πραγματικός ένοχος για αυτήν την κατάσταση συνεχίζει ανενόχλητος να κερδοσκοπεί σε βάρος όλων μας,  την στιγμή ακριβώς που χρειάζεται η μεγίστη δυνατή κοινωνική και εθνική συσπείρωση, την στιγμή  που η κοινωνία τελεί υπό ασφυκτική πίεση ενώ παράλληλα οι πεποιθήσεις του παρελθόντος σαρώνονται από τον οικονομικό οδοστρωτήρα του παρόντος.

Αν ο λαός, όλα αυτά, τα συνειδητοποιήσει ενωθεί και σταματήσει να δέχεται να χαρακτηρίζεται από τα παπαγαλάκια και τους πολιτικάντηδες ως βρωμιάρης, λαμόγιο, ακαμάτης, βολεμένος, τεμπέλης αλλά κυρίως ως «πελάτης του συστήματός» τότε ίσως αυτή η Χώρα θα έχει ένα καλύτερο αύριο.